Κορυφαίες οδηγίες για ορθοπεδικοσ
Η Σκολίωση αποτελεί παραμÏŒρφωση της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) με κÏρια χαρακτηριστικά την πλάγια κλίση και τη στροφή των σπονδÏλων. Συχνά το βασικÏŒ πρÏŒβλημα που προκÏπτει μπορεί να είναι μÏŒνο το αισθητικÏŒ (εφÏŒσον η ΣΣ δεν είναι ευθεία αλλά σαν S ή C) αλλά σε βαριÎς μορφÎς μπορεί να υπάρχουν επιπτÏŽσεις στο καρδιοαναπνευστικÏŒ σÏστημα ή και στο νωτιαίο μυελÏŒ.
ΣυνηθÎστερη μορφή σκολίωσης είναι η η οποία μπορεί να είναι ιδιοπαθής (στο 80% των περιπτÏŽσεων) άγνωστης αιτιολογίας συγγενής (που οφείλεται σε σκελετικÎς ανωμαλίες των σπονδÏλων) άλλες σπανιÏŒτερες μορφÎς (νευρομυική κτλ) Η σκολίωση μπορεί να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση συμβαίνει μετά την ηλικία των 10 ετÏŽν και είναι ο πιο συχνÏŒς τÏπος - ορθοπεδικοσ.
Μη γνωστÎς ΛεπτομÎρειες ορθοπεδικοσ
Η κακή στάση στο διάβασμα ή οι βαριÎς σχολικÎς τσάντες δεν φαίνεται ÏŒτι παίζουν ρÏŒλο. ΠιθανÏŒν να ευθÏνονται κληρονομικοί, ορμονικοί, μηχανικοί και διατροφικοί παράγοντες. ÎŒλα τα παιδιά πρÎπει να εξετάζονται απÏŒ ορθοπαιδικÏŒ κατά τη διάρκεια της σκελετικής ανάπτυξης. Τα σημεία της σκολίωσης είναι: ασυμμετρία ωμοπλατÏŽν ασυμμετρία λεκάνης δερματική πτυχή στην οσφυική χÏŽρα (μÎση) κατά τη δοκιμασία επίκυψης υπάρχει Ïβος (προπÎτεια) στην εικÏŒνα φαίνεται η ασυμμετρία των ωμοπλατÏŽν, η δερματική πτυχή και ο Ïβος κατά την επίκυψη.
Η θεραπεία διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Συντηρητική αγωγή (σε γενικÎς γραμμÎς ÏŒταν η γωνία σκολίωσης είναι μικρÏŒτερη απÏŒ 50ο ) Σε γωνίες
ΤÏŽρα Îχει σχεδÏŒν εξολοκλήρου αντικατασταθεί απÏŒ τον κηδεμÏŒνα τÏπου Boston που αφήνει ελεÏθερο το άνω τμήμα της ΣΣ Γενικά η χρήση κηδεμÏŒνων δεν βελτιÏŽνει τη σκολίωση αλλά μάλλον συγκρατεί την επιδείνωση και γίνεται μÎχρι την σκελετική ωρίμανση. Χειρουργική αγωγή εφαρμÏŒζεται σε γωνίες> 40-50ο και ÏŒταν υπάρχει ακÏŒμη σκελετική ανάπτυξη ή ÏŒταν εξελίσσεται με ταχÏ ρυθμÏŒ και ανάλογα με την ηλικία.
«ΠαγωμÎνος ÏŽμος» είναι Îνας ÏŒρος που περιγράφει μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται κατά κÏριο λÏŒγο απÏŒ επÏŽδυνη δυσκαμψία. Ο ασθενής παρατηρεί απÏŽλεια του εÏρους κίνησης σε περισσÏŒτερες απÏŒ μια κατεÏθυνση. Ο ιατρικÏŒς εδÏŽ ÏŒρος για τον παγωμÎνο ÏŽμο είναι η συμφυτική θυλακίτιδα, και περιγράφει μια φλεγμονÏŽδη πάθηση που προσβάλλει ολÏŒκληρο το πÎταλο των στροφÎων και τον υποκείμενο θÏλακο της άρθρωσης οδηγÏŽντας σε ρίκνωση των ιστÏŽν και προσκÏŒλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστοÏς (π.χ - ορθοπεδικοσ.
ορθοπεδικοσX μυστικά
Το αποτÎλεσμα είναι να πονάει ο ασθενής και να μη μπορεί να εκτελÎσει απλÎς ασκήσεις της καθημερινÏŒτητάς του. ΕικÏŒνα :Ο θÏλακος του φυσιολογικοÏ ÏŽμου είναι χαλαρÏŒς, Îτσι ÏŽστε να επιτρÎπεται στον ÏŽμο να μπορεί να κινηθεί προς κάθε κατεÏθυνση (αριστερά). Με την ανάπτυξη της συμφυτικής θυλακίτιδας ο ερεθισμÏŒς και η φλεγμονή οδηγεί σε ρίκνωση του θυλάκου.Η φυσιολογική κίνηση του ÏŽμου ποικίλει σε μεγάλο βαθμÏŒ και ορισμÎνοι άνθρωποι παρουσιάζουν μεγαλÏτερη χαλαρÏŒτητα των αρθρÏŽσεÏŽν τους απÏŒ άλλους εντÏŒς του φυσιολογικοÏ εÏρους κίνησης ΕικÏŒνα :Η φυσιολογική εμβιομηχανική του ÏŽμου επιτρÎπει Îνα μεγάλο εÏρος κίνησης σε ÏŒλες τις κατευθÏνσεις (αριστερά).
«ο εδÏŽ ÏŽμος αρχίζει να παγÏŽνει» (Σταθεροποίηση) Μείωση του πÏŒνου συνοδευÏŒμενη απÏŒ μεγάλη δυσκαμψία. Ο ÏŽμος δεν απάγεται και δεν κάνει στροφή. «παγωμÎνος ÏŽμος» (Αποκατάσταση) Χαρακτηρίζεται απÏŒ σταδιακή βελτίωση της κίνησης και μείωση του πÏŒνου. «απÏŒψυξη του ÏŽμου»Η χρονική διάρκεια και των τριÏŽν σταδίων μπορεί να κυμανθεί απÏŒ 4 με 20 μήνες.
Η καλÏτερη στρατηγική για χρήση για ορθοπεδικοσ
ΣυγκεκριμÎνα, ορισμÎνοι ασθενείς συνεχίζουν να Îχουν Îντονο πÏŒνο ακÏŒμη και ÏŒταν ο ÏŽμος γίνεται ιδιαίτερα δÏσκαμπτος.Η διάγνωση του παγωμÎνου ÏŽμου είναι δÏσκολη και συχνά η πάθηση υποδιαγιγνÏŽσκεται (χάνεται) απÏŒ τον ΟρθοπαιδικÏŒ ο οποίος Îχει την τάση να συνδÎει τον πÏŒνο του ÏŽμου με την παθολογία του τενÏŒντιου στροφικοÏ πετάλου του ÏŽμου.
Στη συνÎχεια, ακολουθεί μείωση του εÏρους κίνησης, ενÏŽ μερικÎς φορÎς ελÎγξτε εδÏŽ συστήνεται χειρουργική επÎμβαση για τενοντίτιδα ή ρήξη του στροφικοÏ πετάλου επιδεινÏŽνοντας την υπάρχουσα συμπτωματολογία. Ο ασθενής, ÏŒπως προαναφÎρθηκε, παρουσιάζει μια επÏŽδυνη μείωση του εÏρους κίνησης της άρθρωσης. Στις περισσÏŒτερες περιπτÏŽσεις, είναι καλÏŒ να ληφθεί μια ακτινογραφία για να επιβεβαιωθεί ÏŒτι ο πÏŒνος και η απÏŽλεια της κίνησης δεν οφείλεται σε αρθριτικÎς αλλοιÏŽσεις.
Εάν ο ασθενής περιγράφει σταδιακή απÏŽλεια της κίνησης χωρίς τραÏμα, ο ΟρθοπαιδικÏŒς οφείλει να υποψιαστεί τη πιθανÏŒτητα του παγωμÎνου ÏŽμου. Ο ακτινολογικÏŒς Îλεγχος θα αποκλείσει την οστεοαρθρίτιδα, ωστÏŒσο αυτÏŒ είναι Îνα πιθανÏŒ αίτιο εάν ο ασθενής σημειÏŽνει μÏŒνο μια σÏντομη περίοδο δυσκαμψίας. Ο ασθενής μπορεί να παρατηρήσει απÏŽλεια κίνησης μετά απÏŒ χειρουργική επÎμβαση στον ÏŽμο.
Comments on “Μη γνωστÎÏ‚ ΛεπτομÎÏειες οÏθοπεδικοσ”